Masculine

režija & koreografija:  Paulo Ribeiro

tekstovi: iz knjiga ‘Livro do Desassossego’ i ‘Escritos Autobiográficos, Automáticos e de Reflexão Pessoal’ Fernanda Pessoe

asistentica koreografa: Leonor Keil

glazba: D. Shostakovich, Francesco Zappa, Frank Zappa

plesači: Miguel Borges, Peter Michael Dietz, Pedro Mendes, Romulus Neagu

oblikovanje svjetla: Nuno Meira

video: Paulo Américo

koprodukcija: Companhia Paulo Ribeiro, Teatro Viriato, Teatro Nacional S. João, Teatro Maria Matos, Centro Cultural Vila Flor, Biarritz Culture – Festival Le Temps D’aimer

izvršna produkcija: Companhia Paulo Ribeiro, Albino Moura

trajanje: 80′

uz potporu: Ministarstva kulture Portugala, Grad Viseu

u rezidenciji: Teatro Viriato, Viseu

Feminine

režija i koreografija: Paulo Ribeiro

tekstovi: iz knjiga ‘Book of Disquiet’, ‘Ode Marítima’ i drugih djela Fernanda Pessoae, u prijevodu i uz sugestije Richarda Zenitha

izvođači / plesači: Erika Guastamacchia, Leonor Keil, Margarida Gonçalves, Marta Silva, São Castro

glazba: Nuno Rebelo

stihovi: Fernando Pessoa

glasovi: Richard Zenith, Cathrin Loerke

kostimografkinja: Ana Luena

oblikovanje svjetla: Nuno Meira

asistent koreografa: Peter Michael Dietz

promotivni video: Yann Thual

fotografije: José Alfredo

fotografije i likovno oblikovanje: Cathrin Loerke

likovno oblikovanje i produkcija: DPX / Nuno Rodrigues

produkcija: Companhia Paulo Ribeiro

u koprodukciji s: Fundação Caixa Geral De Depósitos – Culturgest, Agadic – Centro Coreográfico Galego

uz potporu: Ministarstva kulture Portugala

u rezidenciji: Teatro Viriato / Crae Das Beiras

uz potporu: Grada Viseua

partneri: Biarritz Culture, Festival Le Temps D’aimer, Teatro Viriato, Teatro Nacional São João, Teatro Municipal Da Guarda, Centro Cultural Vila Flor, Teatro Aveirense, Teatro Virgínia, Teatro Municipal De Bragança, New Moves, Festival New Territories

uz zahvalu: Companhia Clara Andermatt

“Zašto sam tako nesretan? Zato jer sam ono što ne bih trebao biti. Zato jer pola mene nije u sestrinstvu s drugom polovicom. Pobjeda jedne polovice, poraz je one druge.”

Fernando Pessoa

o predstavi

Na zahtjev publike, koju je lani oduševio predstavom ‘Malgré Nous, Nous Étions Là‘, na Tjedan se vraća jedan od ponajboljih portugalskih koreografa, bivši ravantelj Gulbenkian baleta, Paulo Ribeiro. Ovaj put stiže s diptihom ‘Masculine / Feminine’, u kojem istovremeno istražuje muškost i ženskost, ali i imaginarij jednog najvećih pjesnika 20. stoljeća, također Portugalca, Fernanda Pessoe.

Inspirirane Pessoinim tekstovima, ‘Masculine’ i ‘Feminine’, istražuju identitet spolova i progovaraju o stereotipima kojima ih se često definira. Tako su četiri muškarca u ‘Masculin’ zabavljena ‘muškim druženjima’, nogometom, i seksom, dok u ‘Feminine’ četiri plesačice i jedna glumica, u visokim petama brinu o svojim frizurama, težini, glamuru…

Koristeći ravnopravno virtuozan plesni pokret i riječ, jednako virtuoznog pjesnika, Paolo Ribeiro svojim osebujnim stilom, gradi predstave, koje će vas i nasmijati i rasplakati.

Na zagrebačkom gostovanju ‘Feminine’ će biti izvedena uživo, a potom će slijediti projekcija snimke predstave ‘Masculine’.

o trupi

Companhia Paulo Ribeiro je portugalska plesna trupa osnovana 1995. godina, kao logični nastavak višegodišnje suradnje koreografa Paula Ribeira sa nekim od najprestižnijih europskih plesnih trupa.

Tijekom dvanaest godina rada (1995.-2008.), trupa je stekla značajnu poziciju među najvažnijim portugalskih plesnim trupama, nastupajući na glavnim portugalskim pozornicama, kao i u Europi, Brazilu i SAD-u.

Sa osamnaest produkcija, koje su uvijek predmet zanimanja javnosti i kritike, te uz publiku koja u svijetu dostiže brojku od oko 75.000 ljudi, trupa je osvojila neke od najvažnijih domaćih i stranih nagrada.

Od 1998. godine, matična kuća trupe je Teatro Viriato u Viseu. Uz rad i prezentaciju vlastitih projekata, trupa surađuje sa lokalnom zajednicom na razvijanju značajnog pedagoškog projekta koji uključuje redovitu nastavu iz područja plesa i teatra, te specifičnih projekata za školsku publiku – sada i u novom prostoru u Viseu – Lugar Presente.

o koreografu

Paulo Ribeiro rođen je u Lisabonu. Plesao u nekoliko trupa u Belgiji i Francuskoj prije nego što je postao poznat kao koreograf.

Njegova prva koreografija nastala je 1984. godine u Parizu, za trupu Stridanse, čiji je bio suosnivač. S tom je koreografijom, koju je prijavio na nekoliko natjecanja u spomenutom gradu, iste godine osvojio Humour Award, te drugu nagradu za suvremeni ples 1985. godine, obje na natjecanju Volinine.

Nakon povratka u Pariz 1998. godine, počeo je surađivati sa Lisabon Dance Company i Ballet Gulbenkian, za koje je osmislio Taquicárdiu (nagrada ˝Otkriće godine˝ časopisa Sete 1998. godine) i Ad Vitam.

Sa solo izvedbom Modo de utilização, u kojoj je sâm nastupao, predstavljao je Portugal na festivalu Europália 91 u Bruxellesu.

Od 1991. godine, njegova se koreografska karijera uzdigla na međunarodnu razinu, stvaranjem koreografija za renomirane trupe kao što su Nederlands Dans Theater II (Encantados de servi-lo i Waiting for Volupia), Nederlands Dans Theater III (New Age); Ballet de Genève (Une Histoire de Passion); Centre Choréographique de Nevers, Bourgogne (Le Cygne Renversé). Za Ballet Gulbenkian radio je i koreografije Inquilinos, Quatro Árias de Ópera (u suradnji sa Clarom Andermatt, Joãom Fiadeirom i Verom Mantero) te Comédia Off-1.

U međuvremenu je Paul Ribeiro nagrađen 1994. godine nagradom Acarte/ Maria Madalena de Azeredo Perdigão za svoj rad Dançar Cabo Verde, narudžbu Lisabona-europskog grada kulture 1994. godine, u zajedničkoj produkciji sa Clarom Andermatt.

Godine 1995. osniva trupu Companhia Paulo Ribeiro, koju podupire Ministarstvo kulture, za koju redovito stvara koreografije, kao što su: Sábado 2, Rumor de Deuses, Azul Esmeralda, Memórias de Pedra – Tempo Caído, Orock, Ao Vivo, Comédia Off -2, Tristes Europeus – Jouissez Sans Entraves, Silicone Não i Memories of a Saturday with blue whispers.

Rad sa vlastitom trupom omogućio mu je razvijanje vlastitog koreografskog vokabulara. Predstava Ruor de Deuses osvojila je 1996. godine nagrade Circulação Nacional, koju je dodijelio Portugalski institut za pokret i ples, te Circulação Internacional, koju je dodijelio Centro Cultural de Courtrai. Obje nagrade bile su dio natječaja Mudanças 96.

Paul Ribeiro osvojio je još nekoliko relevantnih nagrada: Prix d’Auteur na petim Koreografskim susretima Seine Saint-Denis, (Francuska); New Coreography Award centra Bonnie Bird Fund-Laban (Velika Britanija), Prix d’Interpretation Collective, nagradu ADAMI-ja (Francuska) te Bordalo Award od strane Casa da Imprensa (2001).

Ribeiro je zahvaljujući svom koreografskom radu od 1998. do 2003. godine bio na položaju glavnog i umjetničkog ravnatelja teatra Viriato / CRAE (Centro Regional das Artes do Espectáculo das Beiras), koji je 1999. primio nagradu Almada portugalskog Instituto das Artes do Espectáculo u kategoriji plesa.

Između 2003. i 2005. godine bio je umjetnički ravnatelj Baleta Gulbenkian za koji je osmislio radove White and Organic Beat, Organic Spirit, Organic Cage. Preselio je izvedbu predstave White Feeling, izvorno kreirane za Gulbenkian, u Lorraine Ballet, a predstavljena je u Nancyu u listopadu 2006. godine.

U rujnu 2006. ponovno je preuzeo funkciju glavnog i umjetničkog ravnatelja teatra Viriato.

Masculine

Feminine

http://www.pauloribeiro.com/